Paradise hotel

Toen mijn grote broer twee jaar geleden thuis kwam van zijn reis door zuid-oost Azië vroeg ik hem twee dingen: "hoe gaat het" en "waar moet ik heen". Zijn antwoord op de laatste vraag was "de Perhentian Islands". Dan gaan we daar naar toe!

Ik had ondertussen wel even bedacht dat wat hij kan, ik ook kan maar dan op de manier zoals ik ben... Mini. En daar was de geboorte van mijn reisplan. 

Na ons grote avontuur in Thailand ben ik dus naar Kota Bharu gereisd, nachtje geslapen en geen wekker gezet, de laatste boot gaat tenslotte om 16:00. Ik heb zelfs nog getwijfeld of ik een extra nacht in Kota Bharu zou blijven maar ineens kreeg ik het op mn heupen en stond binnen 20 minuten voor de receptie om uit te checken.Ik ben blij dat ik die beslissing heb genomen!

Eenmaal bij de haven lag de boot, letterlijk, op me te wachten. Een speedbootje met 6 andere mensen er in en 2 keer 200 pk motoren er achter. Dat zag er veelbelovend uit. We vertrokken en ik zag niet wat mensen bedoelde met dat het water zo vreselijk mooi was, het is gewoon Nederlands zee water. Maar onderweg zag je een prachtige scheiding van helder water en troebel water en eenmaal bij de eilanden kon ik mijn grote lach niet meer voor me houden. Wat ziet dit er onwijs mooi uit! Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Wit zand, meerdere eilanden, helder water waar je de vissen op enkele meters diep zag zwemmen en zelfs  de dorm was prima. Dit beloofd een mooie vakantie te worden. 

Ik sluit al snel vriendschap met het meisje van de receptie en dat blijkt later zo zijn vruchten af te werpen. Wanneer ze hoort dat ik uit Nederland kom zegt ze meteen "oh maar als je je land mist kan ik je wel meenemen naar de windmolens hoor" en wijst trots naar het topje van de de berg aan andere kant van het eiland! Ik miste Nederland niet maar de workout was prima dus ik ben mee gegaan, het uitzicht was waanzinnig.

Ik heb zonsondergang gezien met gespeel van vliegende vissen waarbij eentje zichzelf knock out sprong op een steen voor mijn voeten en ik heb meneer de kikker van dichtbij gezien aan de douchekop. Ik heb grote hagedissen van ongeveer 1,5 meter gezien en een zwart gat gevonden in de zee. Afgezien van mijn dagje reizigers ziekte heb ik een fantastisch tijd gehad op de Perhentians. Ik kwam zag en startte meerdere feestjes. 

'S avonds was het tijd voor wat pogingen tot feesten. De mensen van mijn dorm waren jong en energiek en lieten zich aardig aansporen om te beginnen met dansen, we hebben meerdere dagen heet feestje gestart wat best een goed gevoel was. Maar de absolute topavond was weer mijn laatste avond. Tot in de vroege uurtjes gedanst en na iets meer dan een uurtje slapen ging mijn wekker alweer om de reis richting huis te beginnen... 

Op naar Kuala Lumpur.